دستگاه تلویزیون سنتی با طیفی از چالشهای دیجیتال روبرو بوده، بنحوی که تولیدکنندگان برنامه های تلویزیونی و تولیدکنندگان تجهیزات تلویزیونی تلاش داشته اند تا با تغییر در تولید و بکارگیری انواعی از سخت افزارها، نرم افزارها و بسترهای شبکه ای، فرصت هایی تازه خلق نمایند. به هر حال عامه مردم هیچگاه نمی توانند سبک کاربری و خرید خود را سریعا عوض نمایند و تغییر یا پذیرش تکنولوژی جدید امری بطئی می باشد. چه بسا حتی افراد یک خانواده همزمان ترکیبی از ابزارها را برای دیدن برنامه های تلویزیونی مورد استفاده قرار دهند. ولی چیزی که مسلم است صاحبان رسانه تلویزیون باید برای حفظ و ارتقا مخاطبان خود برنامه رقابتی مناسبی تدوین نماید.
این تحول، موضوع گزارشی است که موسسه Deloitte منتشر کرده و چهار راهکار کسب و کار را برای رسانه تلویزیونی ارائه داده است:
ویدئو مبتنی بر تقاضای اشتراکی: یک مکمل، رقیب و یک کانال
یکی از رقبای تلویزیون سنتی، خدمات ویدئو مبتنی بر تقاضا(VOD) است، خدمتی که برنامه های تلویزیون را از طریق شبکه های پهن باند ارائه می کند. این خدمت به عنوان چالشی جدی برای تلویزیون های پولی(مثل حق اشتراک در انگلیس و ایتالیا) تلقی می شود اما تهدیدی بالقوه برای رسانه های پخش رایگان(مثل صداوسیما) نیز می باشد. این خدمت بر سر میزان مصرف، علایق مخاطب و همچنین بزخوردی مناسب برای تولید کنندگان برنامه ها است.
برقراری ارتباط با عرض باند وسیع و سرعت بالا این خدمت را به لحاظ تجاری ماندگار ساخته است و تعداد کاربران آن و درآمدها رشد سریعی دارند.(البته برای جامعه ایرانی که مالکیت معنوی و استفاده از محتوای پولی در ابتدای راه است، فرهنگسازی و مسائل متعددی ضرورت دارد).
معروفترین ارائه دهنده این خدمت، Netflix است که بیش از ۱۲۶ میلیون مشترک در ۱۹۰ کشور دارد(۲۰۱۶). ارزیابی ما این است که بازار این خدمت هم در اروپا و هم در سطح جهان رشد خواهد داشت و در برخی بازارها چالشی برای تلویزیون پرداختی قدیمی(کابلی، متداول در امریکا) هستند.
هزاران ارائه دهنده ویدئو مبتنی بر تقاضا وجود دارد که تعداد انگشت شماری در بلندمدت ماندگار خواهند بود. این خدمت (SVOD) هم با دیگر خدمات تلویزیونی رقابت می کند و هم مکملی برای آنهاست و این رسانه های پخش هستند که باید تعیین کنند تا چه حد میتواند تهدید باشد و تاچه میزان می تواند به عنوان شریک عمل نماید.
حقوق پخش رویدادهای ورزشی
در سال ۲۰۱۵ سه چهارم حقوق رویدادهای برتر ورزش جهان تنها از ۱۰ رشته ورزشی ایجاد شده است. رویدادهای مهم ورزشی در هر بازار بخش کوچکی از کل فعالیتهای ورزشی حرفه ای هستند اما بخش اعظم توجه تماشاگران را به خود جلب کرده و درآمدهای سرشاری برای تلویزیون ایجاد می کند. رویدادهای زنده ورزشی مخاطبان بسیاری را در طیف های مختلف جلب می کند و در آینده نیز همینطور خواهد بود. این کار باعث افزایش اشتراک شده و تبلیغات بیشتری را برای رسانه های پخش ایجاد می کند. محتوای زنده عامل محرک اصلی اشتراک است و پایه مدلهای کسب و کار تلویزیون مبتنی بر پرداخت است.
استفاده همزمان از برنامه های کوتاه و بلند
سابقا قالب برنامه های تلویزیون به لحاظ زمانی بلند بود و بیشتر برنامه ها ۳۰دقیقه، یک ساعت و بلکه بیشتر زمان داشت. در طول دهه ها بینندگان خود را با این قالبهای زمانی ثابت انطباق داده بودند. کلیپ های ویدئویی آنلاین چالشی برای این قالب های سنتی ایجاد کردند. این کلیپ ها که خیلی پرطرفدار شدند ۱۰ دقیقه یا حتی کوتاه تر بودند. در حال حاضر این سوال برای شرکتهای تلویزیونی مطرح است که آیا برنامه های بلند در آینده مخاطب دارد؟ موسسه Deloitte طی مطالعاتی که انجام داده است به این نتیجه رسیده که برنامه بلند آینده دار است و می تواند در سایه برنامه های کوتاه ظاهر شود.
نوآوری: آیا صنعت تلویزیون توانایی رقابت دارد؟
اگر شما از ۱۰۰ مدیر ارشد بخواهید که ۵ شرکت نوآور را نام ببرند، این لیست غالبا از برترین های سیلیکون ولی خواهد بود و از شرکتهای رسانه ای قدیمی بی بهره خواهد بود. اگر بودجه تحقیق و توسعه این شرکتها را با رسانه های پخش مقایسه کنید به سختی رسانه پخشی را با این سطح می یابید. البته این دلیل نوآور نبودن این صنعت نیست. بلکه درک عمومی از نوآوری را منعکس می کند که بر نوآوری های مبتنی بر فناوری مانند تبلت ها یا ماشین های خودکار متمرکز هستند.
نوآوری های تلویزیون نوعا در مقیاس کوچکتر هستند و به لحاظ کمی گسترده هستند: در کل مجموعه تغییراتی که در طول دهه گذشته در خدمات تلویزیون رخ داده آنرا از تلویزیون دهه قبل متمایز ساخته و توانسته علیرغم وجود موجی از مسائل ناشی از دیجیتالی شدن مخاطبان را حفظ و درآمدهای خود را افزایش دهد.